Capsicum pickers in Home Hell!

Het is al een tijd geleden dat ik onze blog heb ge-update. De laatste update was eind mei aan het begin van ons farmavontuur in Australie. Nu bijna 6 maanden later, aan het eind van ons 'Australie avontuur' zal ik proberen een 'korte' weergave te geven van de afgelopen periode in Home Hill aka Home Hell! De afgelopen periode zijn Pablo en ik ondergedoken in het farmleven van Australie als capsicum pickers (paprika plukkers). Beiden werken full- time (45 tot 63 uur p.w) op een capiscum farm. Dit betekend 's ochtends om 5.00 uur op staan, om 6.00 uur de bus in stappen om vervolgens om 7.00 uur in het veld te staan om te gaan plukken, dit tot 17.00 uur. Vervolgens komen we om 18.00 uur weer uitgeput in het hostel terug. Met als doel zoveel mogelijk geld bij elkaar te verzamelen voor onze reis naar Zuid Oost Azie en als misschien wel (als we geld genog hebben) Zuid Amerika!

Vanaf dat wij in mei in het hostel arriveerden is er veel gebeurd. We zijn beiden voor de eerste keer in ons leven ontslagen. Na 5- 6 weken rockmelons geplukt te hebben, mochten we niet meer terug komen. Zonder reden en zonder het in ons gezicht te zeggen! Na het werk toen we terug kwamen in het hostel, kregen we van de eigenaresse te horen dat wij niet meer terug mochten komen. Balen natuurlijk, helemaal omdat we net ons plan hadden omgegooid om in Australie te blijven en daar zitten we dan in Home Hell, zonder baan en dus zonder inkomsten.

Gelukkig had Pablo al weer snel ander werk en kon hij starten op een nieuwe farm, dit als 'tree-distroyer' waarbij hij op een quad door de bush bomen moest besproeien met gif. Dit was heel wat beter dan 9 uur achter elkaar rockmelons plukken, waarbij je 9 uur lang uitgescholden wordt door de supervisor dat je een fucking backpacker bent die niks kan.

Voor mij duurde het wat langer voor dat ik weer werk had, met name omdat de voorkeur van boeren uit gaat naar jongens en er maar een aantal boerderijen zijn die meiden aan nemen.

Om geen geld te verliezen heb ik deze periode ook elk baantje aangenomen dat voor het oprapen lag. Zo heb ik heb een paar dagen schoongemaakt in het ranzigste huis dat ik ooit heb gezien, versmeerd en bezaaid met kakkerlakken. Maakte ik de versmeerde transportbussen (met deze busjes gaan wij backpackers 's ochtends naar het werk en komen we 's avonds weer terug, bussen met voedselresten, oude blikjes/ flesjes bier, rotte capsicums en rockmelons) schoon. Ook kwam het voor dat ik om 6.00 uur uit mijn bed werd geroepen, dat ik voor iemand kon invallen die ziek was en maakte ik mij binnen 5 min. klaar. Ik heb zuccini's (courgettes) op contract geplukt. Dit betekend dat je per emmer betaald krijgt en gedurende de uren dat je werkt zoveel mogelijk emmers moet vullen om goed geld te maken. Dus op je adrenaline ren je door het veld heen om zoveel mogelijk emmers te maken. Dit zonder pauze want anders verlies je geld! Daarnaast probeer je zoveel mogelijk emmers te maken om niet minder als 20 dollar per uur te verdienen, wat het minimum loon is hier. Dit klinkt trouwens erger dan dat het is, want ik was best goed in het plukken van zuccini's en omgerekend verdiende ik altijd meer dan 20 dollar per uur. De eerste dag dat ik hier startte had ik direct al bedacht hoe ik de boel kon manipuleren. Namelijk door onder in de emmers en in het midden, te grote zuccini's te stoppen. Hierdoor vult de emmer sneller op en kun je dus meer emmers maken.

Daarnaast verzwikte ik gedurende deze periode mijn enkel tijdens het hardlopen. Omdat ik niet elke dag aan het werk was en aan mijn conditie wilde werken, besloot ik om op de dagen dat ik niet aan het werk was te gaan hardlopen. 's Ochtends vroeg voor de warmte stond ik op om vervolgens tussen de suikerrietvelden door te hardlopen. Op 1 van deze dagen, hoorde ik plotseling lawaai achter mij. Ik had muziek op en kon niet goed plaatsen wat voor geluid het was. Dus toen ik mij omdraaide zag ik ineens dat er een hond achter mij aan kwam rennen. Uiteraard schrok ik en op dat moment verdraaide ik mijn enkel. In eerste instantie dacht ik dat het wel mee viel omdat ik terug kon lopen naar het hostel. Toen ik eenmaal mijn rust nam en weer wat probeerde te doen, kon ik gewoon helemaal niks meer.

En daar zit je dan in Home Hell, zonder werk met een verzwikte enkel! Niks aan natuurlijk en op dat moment kon ik wel janken! Tevens had ik geen transport om naar het ziekenhuis te gaan, waardoor ik mijzelf diagnostiseerde via het internet en n.a.v. de informatie op het internet de conclusie maakte dat ik waarschijnlijk niks gebroken had. Voor de zekerheid ben ik 4 dagen later, met onze Franze vrienden alsnog naar het ziekenhuis te gegaan om foto's te maken en inderdaad een breuk uit te sluiten. Dit akkefietje heeft mij uiteindelijk 1 week of farmwork gekost. Na een week kon ik weer lopen en vond ik dat ik wel weer kon werken.

Gelukkig kreeg ik vervolgens snel al werk op een vaste farm en kon ik starten met het plukken van capsicums. Dit op een kleine famlie farm, bestaande uit de boer, zijn vrouw en de verstandelijk beperkte broer van zijn vrouw. Met baan bestaat nu uit het plukken van capsicums achter een tractor met een lopende band en vervolgens het inpakken van deze capsicums in de packingsshet. Naast capsicums worden er op de boerderij ook pompoenen en watermeloen gekweekt, wat zorgt voor een beetje variatie in het werk.

Ook Pablo is na het rijden op de quad geswitch naar een baan als capsicum- picker. Pablo heeft alleen wat meer geluk, hij is door zijn farmer benoemd als captain van zijn team en dit betekend dat hij niet meer capsicums hoeft te plukken maar dat hij op de tractor met lopende band rijd en de capsicums op de trailer sorteert.

De afgelopen maanden heb ik van verschillende mensen in Nederland te horen gekregen of ik het nog wel trek, het zware boerenleven, het wonen in een hostel met 50 andere mensen en het delen van een dormroom met 4 andere mensen. Het klinkt misschien raar, maar eigenlijk heb ik het wel heel erg naar mij zin in Home Hell. Oke, het werken is zwaar en het is niet het leukste werk, maar in mijn ogen zeker een goede ervaring. Daarnaast is het leven in het hostel met zoveel verschillende mensen, met allerlei verschillende nationaliteiten heel gezellig en ben je een grote familie. Iedereen kent elkaar en als je terug komt van het werk, bespreek je de dag met elkaar door en probeer je met elkaar van de situatie het beste te maken. We maken met z'n alleen party in het weekend, eten gezamelijk, doen gezamenlijke uitstapjes, etc.

Daarnaast hebben Pablo en ik sinds augustus onze eigen kamer. Een cel van 6 vierkante meter met een stapelbed en 1 kast, maar we hebben in ieder geval privacy :-)

Wat natuurlijk wel jammer is dat we de afgelopen periode veel mensen hebben zien komen en gaan en dat je in een korte tijd diepe vriendschappen maakt en het is dan niet leuk om afscheid te nemen van deze mensen.

Maar goed, aan alle goede dingen komt een eind.. En ook ons farm-avontuur zit er nu, na straks 6 maanden gewerkt te hebben reizen we over een week eindelijk verder! Dinsdag 5 november vliegen we van Townsville naar Sydney en daar blijven we tot vrijdag 8 november om nog even de laatste dingen te regelen en weer het 'normale' leven in een stad te ervaren. Vervolgens reizen we door naar Singapore en van daaruit naar Jakarta waar onze reis door Zuid Oost Azie zal gaan starten.

Naar aanleiding van onze ervaringen gedurende periode over reizen en werken in Australie concluderen wij:

Reizen door Australie is fantastisch, Australie is ontzetten rijk en tref hier flora en fauna die je nergens anders ter wereld treft. Het reizen met je eigen vervoer door Australie geef je het ultime gevoel van vrijheid, gaan en staan waar je wilt. Wel mist Australie een stuk cultuur. Dit heeft er natuurlijk mee te maken dat Australie een relatief jong land is, dat pas 200 jaar geleden is ontdekt. De steden zijn groot en modern en er is geen historie te vinden. Daarnaast bestaat Australie van oorsprong uit emigranten (Engeland gebruikte Australie om gevangen over te transporteren van Engeland omdat daar de gevangenissen vol zaten), tevens zijn er voor en na de tweede wereld oorlog veel Italianen, Spanjaarden en Grieken naar Australie geemigreed voor een beter leven. Kijk je naar de oorspronkelijk bewoners, de Aboriginals, zijn dat nomaden en hebben deze ook weinig bijgedragen aan de infrastructuur van Australie. Daarnaast wordt in tegenstelling met Nieuw Zeeland, waar de Maori cultuur onderdeel is van het leven daar, de Aberitional- cultuur niet erkent. Door bovenstaande misten Pablo en ik tijdens het reizen door Australie een stuk cultuur.

Maar na een half jaar farmwork zijn wij van mening, wil je in Australie cultuur snuiven, kom voor de grap eens naar Home Hill en duik onder in het boerenleven van Australie als capsicum- picker!!