De afgelopen maand OZ in een notendop!

In mijn laatste update (al bijna een maand terug!) vertelde ik dat wij onze tocht voort zouden zetten naar Queensland. Nu vier weken verder zijn wij beland in een boerenplaatsje tussen Bowen en Ayer in het noorden van Queensland. Hier hebben wij gisteren voor het eerst gewerkt op een farm en rockmelons geplukt. En dit was dan ook echt, maar dan ook echt keihard werken. Het klinkt heel simpel, met twee vingers trek je aan de steel van de meloen en als deze los laat is de meloen rijp om geplukt te worden en kun je hem op de tracktor gooien. Echter vereist dit nog wel enig kennis, doe je het te zacht dan laat de meloen niet los en doe je het te hard dan gooi een onrijpe meloen op de tracktor. Tijdens het plukken loopt de boer achter je aan en loopt hij je werk te checken. Dus op het moment dat er meloenen achter blijven in het veld, loopt de boer op je te schelden dat het niet goed is en dat hij dit niet weer wilt omdat hij dan een andere fucking backpacker voor job vraagt. En pluk je onrijpe meloenen dan is dit natuurlijk hetzelfde. Omdat Pablo en ik nieuw waren werden wij hier natuurlijk op aangekeken. Daarnaast is het fysiek echt heel zwaar. Je zit op je hurken te plukken en voor je rijd een tracktor met een loopband waar je de meloenen op kan gooien. Deze tracktor rijdt voor je uit en gaat steeds sneller, dus je moet echt heel snel plukken wil je niet achterlopen op de rest. Dus gisteren na het werk waren wij kapot! 
Omdat de meloenen om de twee dagen geplukt worden, hoeven wij vandaag niet te werken en zit ik nu een stuk land van de boerderij dit verhaal te typen. Pablo en ik kunnen hier verblijven gedurende periode dat wij hier werken en dit is relax omdat ze hier alle faceliteiten hebben: stroom, water, een douche en een w.c. (helaas geen WIFI, maar goed dat overleven we wel!). Echter is het wel echt in de middle of nowhere in het boerenland en het eerst volgende stadje is een 50 min. rijden. Maar we hebben strand in de buurt en zitten tussen de bergen met rainforest in.

Naast dat het ons dus gelukt is om werk te vinden, hebben we de afgelopen weken veel gezien en meegmaakt in Australie. Zoals ik vorige keer vertelde zou onze eerste stop vanuit Tweed Head Brisbane zijn. Voordat wij naar Brisbane reden maakten we eerst nog een stop in Surfersparadise, volgende de Lonely Planet een goede plek om te stoppen. De naam Surfersparadise roept natuurlijk een bepaald beeld op. Wij dachten aan een klein dorpje aan zee met mooie stranden en een relaxte surf- vibe. Dit is niet het geval, Surfersparadise is een party-stad, vergelijkbaar met Llort de Mar en alle jonge backpackers (18 - 21 jaar) maken daar hun stop om flink te gaan party machen. Surfersparadise bestaat uit hoge flatgebouwen, de straten staan vol met schreeuwerige kraampjes, artisten die vuurspuw-acten doen, kebab-zaken die 24/7 open zijn en dronken backpackers. Na een uur hadden wij het hier gezien en reden we door naar Brisbane. Ons doel in Brisbane was een bezoekje brengen aan een gratis museum (al de musea zijn trouwens gratis in Brisbane), dit op aanraden van een local. Deze vertelde ons dat er een goede tentoostelling was gericht op kunstwerken uit Azie en de Pasific. Dit leek ons interessant en stiekem hoopte ik iets van mijn eigen Molukse roots terug te vinden. De tentoonstelling was goed, interessant met mooie kunstwerken. Helaas kon ik niet iets terug vinden van mijn eigen roots, wel zag ik in bepaalde schilderingen/ kunstwerken uit Papua New Guinea herkenbare dingen. 
Omdat wij in Brisbane niet goed terecht konden met onze bus, besloten we verder te rijden richting de Sunshine- Coast om daar te overnachten. En richting de Sunshine- Coast sloeg het weer om en donkere wolken en regen verwelkomen ons. Niet heel erg passend als je richting de Sunshine Coast rijdt! 

We besloten te stoppen op Birby- Island en gelukkig was het weer de dag erna goed. En op Birby- Island zagen we tijdens de lunch aan zee onze eerste dolfijnen in Australie! Vervolgens zijn we vanuit de Sunshine- Coast naar de Gold - Coast gereden en zijn we gestopt op allerlei verschillende mooie plaatsjes aan zee met mooie stranden en hebben we een stop gemaakt bij de Glas- House Mountains (16 vulkanische rotsen) om de sunset mee te maken en de volgende de hoogste van deze rotsen Mount Beerwah te beklimmen.  

Vanuit de Glass House Mountains hebben we onze tocht naar werk voortgezet en omdat wij hoorden dat er werk was in de omgeving van Bundaberg besloten we daar te stoppen. En Bundaberg is kut! Meer kan ik er niet van maken. Een paar maanden terug zijn daar de ergste overstroming in 800 jaar geweest waardoor er geen werk is omdat fruit en groente door de regen niet kan groeien. Daarnaast werken boeren in Bundaberg samen met de hostels en dit betekend dat de hostels over het werk gaan en dat je je dus aan moet melden bij een hostel. Vereiste van hostels is, dat je daar moet verblijven wil je werken. Opzich logisch, voor wat hoort wat. Echter maken de hostels in Bundaberg hier compleet misbruik van. De hostels in Bundaberg laten backbackers voor een week in een hostel en beloven werk binnen een week, voorwaarde is wel dat jij een week 'huur' vooruit moet betalen i.p.v. per dag. Op het moment dat je in een hostel zit, kijkt het hostel of er werk voor je is, wat er dus niet is vanwege de overstromingen. Daarnaast adverteren de hostels dat er werk is, met als gevolg dat veel backpackers die kant op komen in de veronderstelling dat er werk is. Op het moment dat zij daar dan aankomen is er dus helemaal geen werk, maar hebben ze wel als het hostel betaald. En sommige backpackers komen met hun laatste geld in Bundaberg en hopen te kunnen werken en zitten dan vast aan dat hostel en kunnen niet weg. Daarnaast eisen hostels dat je drie dagen van ter voren aan geeft dat je gaat en doe je dat niet dan eisen dat je drie dagen extra huur betaald of ze dreigen bij backpackers die wel gewerkt hebben dat ze boer op bellen en er voor zorgen dat zij niet uitbetaald krijgen. Ook werken alle hostels samen met elkaar en is er echt sprake van een complete maffia! Na een week hostels en farms bij langs te zijn geweest en alleen maar te horen gekregen hebben dat er geen werk is, was ik er klaar mee! Daarnaast was het weer omgeslagen in regen, regen en nog eens regen en wenste ik voor het eerst in tijdens onze reis om thuis in het veilige Nederland te zitten i.p.v. in een fucking- van, in een kutplaats en in de regen. 

Pablo en ik besloten al deze negativiteit te ontvluchten en onze reis voort te zetten. Omdat het weersvoorspelling er goed was besloten we eerst terug te rijden naar het zuiden en naar Fraser Island te gaan. Daarnaast hadden wij twee Franze stelletjes ontmoet, die net als ons op zoek waren naar werk en ook positiviteit nodig hadden en deze besloten met ons richting Fraser Island te gaan. Fraser Island is het grootste zandeiland te wereld en heeft alleen maar onverharde wegen. De enigste manier om je voort te bewegen in Fraser Island is een vierwiel- aandrijf. Omdat wij deze niet hebben, besloten wij om een jeeb te huren. Naast dat Fraser Island prachtige natuur heeft, was toch wel het rijden in de vierwiel-aandrijf wat overheersde! Dwars door het regenwoud en over het strand, echt te gek! 

Na Fraser Island besloten we nog 1 dag in de omgeving van Bundaberg te blijven, dit keer in Childers. Dit omdat Pablo nog 1 keer de gok wilde wagen naar het vinden van werk. Uiteindelijk bleek na een dag dat het weer bull-shit was, waardoor we gelukkig (eindelijk!) onze tocht voort konden zetten naar het noorden. We hebben een stop gemaakt in Town of 1770 om te surfen. Lessen waren daar heel goedkoop (17 dollar voor 3 uur) en surfbord en wetsuit waren in begrepen en vanuit 1770 besloten we richting de Whitsunday- Coast te rijden, het mooiste stuk van de Eeast- Coast van Australie. En hoe noordelijker we komen, hoe beter het weer wordt (we hebben nu al twee weken tropische tempraturen, wat natuurlijk veel beter bij Australie past als regen!). We besloten om de zoektocht naar werk even te staken en gewoon te relaxen. Dus vanuit 1770 maakte we een stop bij het Eugina National Park. Volgens de Lonely Planet heeft dit nationale park 1 van de mooiste regenwouden van Australie en komen hier zoogdieren voor, die nergens anders op de wereld voorkomen, waaronder de platypus (vogelbekdier). We besloten hier te overnachten om de volgende dag op jacht te gaan naar de platypus. Volgens de Lonely Planet een verlegen beest, waar je de tijd en geduld voor moet hebben wil je deze zien. Na 10 min. had ik het wel gezien en wilde ik gaan (ik heb geen geduld), Pablo wilde blijven en de Franzen met wie wij waren ook. Uiteindelijk na 2 uur (en ik overdrijf niet) zagen we dan uiteindelijk de platypus. 
De volgende dag zijn we doorgereden naar Prosephine. Pablo had ergens gelezen dat je hier de mogelijkheid om krokodillen in het wild te zien. Via een onverharde weg, dwars door weilanden en tussen de springende walibi's en kangaroos gingen wij op weg naar de rivier om een krokodil te spotten. En gelukkig voor mij (ik wilde niet weer 2 uur wachten) zagen wij toen wij aan kwamen rijden meteen een krokodil liggen aan de andre kant van de rivier. Een enorm beest, van 3 tot 4 meter lang en gelukkig voor ons aan de andere kant van de rivier :-)! Na deze gratis safari-tour besloten we door te rijden naar Airlie Beach. En Airly Beach is te gek! Hier krijg je direct het vakantie-gevoel. In het midden de stad is een park  met een (gratis) zwembad en barbeques waar je de hele dag kan relaxen, daarnaast kun je vanuit Airlie Beach naar de Whitsunday eilanden (de mooiste eilanden van Australie) en heb je mooie nationale parken in de buurt. Ook wij hebben uiteraard vanuit Airlie Beach een boottocht gedaan naar de Whitsunday eilanden waarbij we konden snorkelen in het Great Barrier Reef. De Whitsunday eilanden waren echt adembenemend mooi, witte stranden en helderblauw water met het prachtige Great Barrier Reef! Uiteindelijk zijn we een week in Airly Beach gebleven om te chillen, om vanuit Airlie Beach onze tocht naar werk te vervolgen. 

En zoals je in het begin kan lezen, dit keer met succes! Ten eerste besloten we onze CV's aan te passen en ons niet meer te richten op alleen farm-work maar ook op andere dingen als werken in de horeca en winkels, etc. Vervolgens ontmoeten we een aardige Ozie, werkend bij een reisbureau in Airly Beach die aanbood om naar onze CV's te kijken en deze verbeterde. Daarna zijn we langs restaurants, clubs, bars, etc. in Airly Beach geweest en hebben we onze CV's achter gelaten. En dit keer kregen we niet de hele tijd nee te horen, maar reacties als: ' Geef je CV maar, over een week stopt er iemand en dan bellen we je' of nog beter: 'Jullie zien er beide goed uit (wij zijn natuurlijk ook extreem knap) en er is sowieso wel werk voor jullie in de horeca', maakten we met positieve energie een stop bij de eerst volgende farm en gaf de boer aan: 'Kom donderdag maar terurg, dan is er werk en we kunnen jullie sowieso gebruiken want het seizoen start nu'. Het is natuurlijk altijd nog afwachten, we hebben net 1 dag gewerkt, maar het lijkt iig positief!

Ik houd jullie op de hoogte! Cheers! Xxx